ฉันบอกมือลาเพื่อนสาวที่อุตส่าห์มาเจอกันที่มิวนิคหนึ่งคืนจากบนรถบัส เศร้านิดๆ กับการบอกลา แต่ก็ตื่นเต้นไม่น้อยกับสิ่งใหม่ๆ ที่รออยู่ตรงหน้า

อิตาลีกำลังรอฉันอยู่ตรงหน้า

หลังจากการเดินทางอันยาวนานกว่าหกชั่วโมง กับการเปลี่ยนรถสองครั้ง และเดินแบกกระเป๋าเป้หนักๆ สองใบ เดินไปเดินมาอีกเล็กน้อย ในที่สุดฉันก็ถึงจุดหมาย ฟาร์มและอพาร์ตเม้นท์บนเนินเขาในหมู่บ้านเล็กๆ นามว่า Soraga

ออโรร่า (Aurora) และสามีอเล็กซานโดร (Alexandro) เจ้าของธุรกิจร่วมกับร่วมกับพ่อกับแม่ของออโรร่า เป็นเพียงสองคนในฟาร์มแห่งนี้ที่พอจะสื่อสารกันรู้เรื่องเป็นภาษาอังกฤษ แต่อีกไม่นานฉันก็ค้นพบว่าทั้งครอบครัวสามารถพูดภาษาเยอรมันได้ ตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่อยู่ที่นี่ เยอรมันเลยกลายเป็นภาษาหลักในการสื่อสารของฉัน

งานหลักๆ ของที่นี่มีอยู่สามอย่าง คืออพาร์ตเม้นต์ให้เช่า ทำน้ำผึ้ง และทำชีส แต่สำหรับฉันนั้น งานหลักๆ คือการเตรียมหญ้าแห้งเก็บไว้ให้วัวกับแพะกินในช่วงฤดูหนาว (haymaking) และได้ไปทำน้ำผึ้งกับปู่ลูอิจิ (Luigi) พ่อของออโรร่า


การทำหญ้าแห้งนี้อาจจะฟังดูน่าเบื่อ มันก็คงจะน่าเบื่อจริงๆ สำหรับหลายๆ ฟาร์ม แต่ฉันโชคดีมากที่ได้มาทำที่ฟาร์มนี้ นอกจากอากาศจะดี ฝนตกและไม่ร้อนเกินไปแล้ว วิวที่ได้เห็นตอนถางหญ้านี้คือกินขาด เรียกได้ว่าทำงานไปยิ้มไปกับความโชคดีของตัวเองเลยล่ะ

แถมทำเสร็จ อากาศร้อนๆ ยังได้กินเจลาโต้ต่ออีกต่างหาก แบบนี้จะให้บ่นได้ยังไง


ส่วนการเลี้ยงผึ้ง (beekeeping) นั้น เป็นสิ่งที่ฉันสนใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตอนไปวูฟที่อังกฤษ ทาช่าจากฟาร์ม Little Brympton ก็ลองให้ฉันได้ใส่ชุดสูทเลี้ยงผึ้ง เข้าไปดูผึ้งที่รังกับเธอสั้นๆ แต่คราวนี้ฉันได้เป็นลูกมือของคนเลี้ยงผึ้งแบบเต็มตัว ใส่ชุดคลุมพร้อมหน้ากากกันผึ้งต่อย เข้าไปเก็บน้ำผึ้ง และให้ยาป้องกันไรด้วย แม้ว่าที่นี่จะดูแลผึ้งค่อนข้างดี แต่ก็ยังต้องให้น้ำเชื่อมในช่วงหน้าหนาวเยอะอยู่สมควร สู้การดูแลผึ้งของทาช่าไม่ได้ อันนั้นแบบพอเพียงและรักผึ้งของจริง


การได้มาเห็นอย่างงี้ก็ดีนะ จะได้รู้ว่าขนาดธุรกิจเล็กๆ ยังเป็นแบบนี้ แล้วน้ำผึ้งราคาถูกที่ซื้อจากซุปเปอร์มาร์เก็ตจะขนาดไหนกัน ฉันเองก็สนับสนุนการบริโภคน้ำผึ้ง เพราะได้มาเห็น และได้รู้ว่าเดี๋ยวนี้ทรัพยาการธรรมชาติเหลืออยู่ไม่มาก หลายครั้งผึ้งต้องตายเพราะไม่มีรังอยู่ หรือขาดอาหาร ก็ได้คนเลี้ยงผึ้งเหล่านี้แหละที่มาช่วยชีวิตมันเอาไว้ แต่เวลาจะเลือกซื้อน้ำผึ้ง ก็คงจะต้องเลือกที่ดีๆ หน่อย ไม่งั้นจะเป็นการทำร้ายผึ้งเสียเปล่าๆ


สำหรับการทำชีส ฉันได้เรียนรู้อะไรนิดๆ หน่อยๆ (เน้นกินชีสมากกว่า) ถ้าอยากทำจริงๆ คงต้องอยู่อย่างน้อยเดือนนึง เพราะต้องใช้เวลาหมักอีก แต่ออโรร่าก็น่ารัก พาฉันไปดูห้องหมักชีสที่อยู่ใต้ดิน มีผนังเป็นเห็น อาจจะไม่ได้ดู traditional เหมือนถ้ำในฝรั่งเศส แต่ได้บรรยากาศขึ้นราของชีสมากเลยล่ะ

ฟังดูน่ากินเชียว



ฟาร์มแห่งนี้ นอกจากจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างแล้ว ยังมีอะไรให้ทำในเวลาว่างเยอะแยะมากมาย ทางจักรยานของที่นี่ดีมากๆ ปั่นผ่านป่า เลียบลำธารเล็กๆ มีเก้าอี้ให้นั่งพักปิคนิค ไปได้ยาวถึงเมือง Canazei หลายครั้งที่ฉันแต่ตื่นเช้า คว้าเป้แล้วขี่จักรยานไต่เนินขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ Pera di Fassa เมืองถัดไป หรือยามเย็นหลังเลิกงาน ก็ปีนเขาหลังบ้านขึ้นไปยังหมู่บ้านเล็กจิ๋ว Tamion เรียกได้ว่าหาอะไรทำได้ทั้งวัน ไม่มีเบื่อเลยล่ะ ถ้าใครขี้เกียจ แค่ชมวิวภูเขาตรงข้ามบ้านตอนพระอาทิตย์ตกก็สวยบาดใจแล้ว


แม้ฉันจะไม่ได้รู้สึก connect กับครอบครัวนี้เหมือนเมื่อตอนที่อยู่กับแพทช์และทาช่า แต่ก็ได้ประสบการณ์ดีๆ เยอะ อาหารก็อร่อย แถมวิวยังสวยแบบหาคำมาบรยายไม่ได้อีกต่างหาก

เป็นสัปดาห์แรกที่แทบไม่ได้พัก แอคทีฟทุกวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น แต่เพราะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ออกไปี่จักรยาน เดินป่าเกือบทุกวัน เลยรู้สึกมีพลังตลอดเวลา

นี่แหละนะพลังจากธรรมชาติ